Ogólne informacje o zespole

Dalida

Smokie

Dorin

Smokie - brytyjski zespół muzyki pop i country rock, który zdobył popularność w Europie w latach 70. XX wieku (obok takich zespołów jak ABBA czy Boney M).

Chris Norman, Alan Silson i Terry Uttley, będący filarami grupy, znali się ze szkoły. Ich pierwszy zespół nazywał się The Yen, wkrótce przybrał nazwę The Sphynx. Po ukończeniu szkoły zaczęli podróżować i grać koncerty w klubach i pubach robotniczych. W 1968 po wielkokrotnych zmianach nazwy grali jako The Elizabethans. Mimo usilnych starań - rozsyłania nagrań demo, nagrania singli dla różnych wytwórni pod nazwą Kindness - nie udało im się zaistnieć. W 1973 nastąpiła zamiana perkusisty na Pete'a Spencera. W tym samym roku nowy manager zespołu Bill Hurley podjął działania mające na celu osiągnięcie sukcesu komercyjnego, nawiązując współpracę ze znanym duetem twórców przebojów glam rocka Chinn-Chapmann. Na efekty nie trzeba było długo czekać. W 1975 grupa przyjęła ostatecznie nazwę Smokie.

W 1982 z zespołu odszedł Chris Norman, wokalista zespołu i zaczął karierę solową, jednak ostateczne rozstanie wokalisty z zespołem nastąpiło w 1986. Jego następcą został Alan Barton, zespół zwerbował także keyboardzistę Martina Bullarda i zespół znów cieszył się znaczną popularnością. Wkrótce odszedł także Pete Spencer, zastąpiony przez Steve'a Pinnella.

W latach 90. w wypadku samochodowym zginął Alan Barton.

Dziś z pierwotnego składu utrzymał się tylko Terry Uttley. Obecny skład zespołu to: Terry Uttley, Mike Craft - wokalista, Martin Bullard, Steve Pinnell, Mick McConnel.

Dalida

Oficjalna strona zespołu
[link widoczny dla zalogowanych]

Dalida

"Popowa grupa brytyjska założona w Bradford w hrabstwie Yorkshire przez Chrisa Normana (ur. 25.10.1950 r. w Redcar; śpiew), Terry'ego Uttieya (ur. 9.06.1951 r. w Bradford; gitara) i Alana Silsona (ur. 21.06.1951 r. w Bradford; bas), występujących poprzednio w zespole The Elizabethans. Zapomnianego perkusistę zastąpił wkrótce Pete Spencer (ur. 13.10.1948 r. w Leeds). Profesjonalnie zadebiutowali pod nazwą Kindness w 1968 r. koncertami na campingach i w salach tanecznych. W tym czasie towarzyszyli jako grupa akompaniująca Peterowi Noone'owi (eks-Herman's Hermits). Wczesne single realizowane w licznych wytwórniach przechodziły bez echa, nie pomogła też zmiana nazwy grupy na Smokey. Przełomem było spotkanie z właścicielem Rak Records, Mickie Mostem, który skontaktował zespół z popularnym duetem autorskim Chinn i Chapman. W 1975 r. na listy brytyjskie trafiły tematy "If You Think You Know How To Love Me" i "Don't Play Your Rock'n'Roll To Me", a przy okazji pisownia nazwy grupy uległa zmianie na Smokie (dla uniknięcia pomyłek z piosenkarzem Smokey Robinsonem). Wielkim przebojem następnego roku była wersja utworu Chinna i Chapmana "Living Next Door To Alice", napisanego pierwotnie dla australijskiego zespołu New Worid, kontrastującego z modnym brzmieniem punkowym. Rok 1978 przyniósł popularny temat "Stumblin' In", wykonywany przez Normana w duecie z inną gwiazdą Rak Records, Suzi Quatro, oraz longplay The Montreux Album. Stopniowo repertuar Smokie zdominowały kompozycje Normana i Spencera, co jednak nie zapobiegło kryzysowi w zespole. W 1980 r. przez listy przebojów przemknęła wersja starego tematu Bobby'ego Vee "Take Good Care Of My Baby", która okazała się łabędzim śpiewem grupy. Norman i Spencer zajęli się komponowaniem dla innych wykonawców z wytwórni Rak. Byli też autorami przeboju znanego piłkarza Kevina Keegana "Head Over Heels" oraz tematu "This Time We'll Get It Right", wykonywanego przez piłkarską reprezentację Anglii przed Mundialem '82. W 1986 r. Silson i Uttley postanowili reaktywować zespół i zaprosić do współpracy Alana Bartona (ur. 16.09.1953 r. w Barnsley; śpiew, gitara), Martina Bullarda (instr. klawiszowe) i Steve'a Pinnella (perkusja). W ciągu następnych lat odcinali kupony od dawnej popularności, ciesząc się sporą sławą, zwłaszcza w Niemczech. I właśnie w tym kraju, w 1995 r. w czasie jednej z kolejnych tras, zginął w wypadku samochodowym Alan Barton. Mimo to zespół "pozbierał się" i kontynuuje karierę. W 1976 r. i 1996 r. wystąpił w Polsce."

[link widoczny dla zalogowanych]

Dalida

Z materiałów promocyjnych organizatora koncertu Smokie w Polsce (2010)

"Pierwsi członkowie i założyciele Smokie wokalista Chris Norman, basista - Alan Silson i gitarzysta - Terry Utley poznali się jeszcze w szkole ? St. Bedes Grammar School w Bradford, Yorkshire, gdzie stworzyli grupę The Yen. Po ukończeniu edukacji zaczęli podróżować i grać w małych klubach i pubach robotniczych. Mimo starań i ciężkiej pracy, wysyłania nagrań demo, udało im się nagrać, już jako Kidness, zaledwie kilka singli, ale nie zaistnieli dla szerszej publiczności. Na sławę przyszło im jeszcze poczekać. Wszystko zmieniło się w dniu, kiedy poznali Billa Hurley?a, człowieka który profesjonalnie podszedł do ich kariery i od razu nawiązał współpracę wziętym duetem producentów hitów glam rocka Mikem Chapmanem i Nickym Chinnem. W 1975 roku grupa przyjęła ostatecznie nazwę Smokie i w końcu rozpoczęła prawdziwą karierę. Pierwszym singlem, który podbił Wielką Brytanię był If You Think You Know How To Love Me. Kiedy uplasował się na pozycji trzeciej brytyjskiej listy przebojów, zaczął sprzedawać się w milionowych nakładach na całym świecie. Następne pięć lat grupa podróżowała po całym świecie, odbierając na niemal każdym koncercie złote i platynowe płyty, za takie przeboje jak: Don?t Play Your Rock?n?Roll To Me, Living Next Door To Alice, czy Oh Carol.
W 1982 roku Chris Norman postanowił rozpocząć karierę solową. Po czteroletniej przerwie, grupa na prośbę znajomego muzyka, zagrała koncert charytatywny, który ku zdziwieniu członków Smokie okazał się wielkim sukcesem. Zaczęli zastanawiać się nad powrotem na dużą scenę. Chris Norman nie był w stanie połączyć kariery solowej z tą w grupie, ale polecił na swoje miejsce Alana Bartona, który już wkrótce pełnił rolę wokalisty w odrodzonym Smokie, zespole który ponownie zaczął cieszyć się ogromną popularnością.
W roku 1989 roku Smokie nagrali Boulevard of Broken Dreams ? album, który np. w Norwegii spędził ponad rok na liście dziesięciu Top Płyt, w tym trzy miesiące na pierwszym miejscu. Kolejne albumy i trasy koncertowe potwierdzały tylko ich popularność ? to był wielce udany powrót.
Niestety w 1995 roku zdarzył się tragiczny wypadek, w którym zginął Alan Barton. Grupa stanęła w obliczu największego kryzysu od początku działalności. Członkowie stracili nie tylko front mana, ale przede wszystkim przyjaciela. Wiedzieli jednak, że jeśli nie zaczną grać od razu, nie zaczną w ogóle. Przy wsparciu mediów i fanów, postanowili kontynuować swoją działalność. Zaprosili na przesłuchanie Mike?a Crafta i już po pierwszym utworze wiedzieli, że to właśnie on napisze kolejny rozdział historii Smokie. I napisał go doskonale. Zjednał sobie sympatie dotychczasowych fanów, ale i zdobył nowych, nagrał wspólnie ze Smokie wiele rewelacyjnych albumów, jak Wild Horses, Collection, czy Uncovered. Po dziś dzień występują wspólnie na całym świecie, wciąż entuzjastyczni, świeży, totalnie oddani sprawie i zakochani w muzyce, jak na początku ich kariery, wykonując największe przeboje z całej, niemal 40-letniej działalności grupy."

Tekst zawiera kilka błędów-Silson nie był basistą zespołu, był nim Uttley, i na odwrót-gitarzystą był Silson właśnie Mruga

tak w ramach wyjaśnienia

Dorin

Pierwsi członkowie i założyciele Smokie – Chris Norman, Alan Silson i Terry Utley poznali się jeszcze w szkole, gdzie stworzyli grupę The Yen. Po kilku latach prób i ciężkiej pracy zmienili nazwę na Smokie i dzięki singlowi If You Think You Know How To Love Me rozpoczęli prawdziwą karierę. Utwór ten uplasował się na pozycji trzeciej brytyjskiej listy przebojów, a chwilę późnij zaczął sprzedawać się w milionowych nakładach na całym świecie. Następne pięć lat grupa podróżowała po całym globie, odbierając na niemal każdym koncercie złote i platynowe płyty, za takie przeboje jak: Don’t Play Your Rock’n’Roll To Me, Living Next Door To Alice, czy Oh Carol, a to był dopiero początek ich wielkich sukcesów...

Dorin

Znalazłam historię zespołu, od najmłodszych lat Wesoly

Jak się okazuje z tej historii, nasz zespól Smokie, nosił jeszcze wiele bardzo ciekawych nazw Mruga

Nasi pupilkowie: Chris Norman, Alan Silson i Terry Uttley byli kolegami z jednej szkoły. Chodzili do za przeproszeniem, niezbyt elitarnej: St. Bede's Grammar School w Heaton, Bradford leżącym w hrabstwie West Yorkshire w Anglii. Ich pierwszy szkolny zespół nazwali – "The Yen", niedługo potem zmienili mu nazwę na coś, co brzmiało bardziej elegancko: "The Sphynx"- było to w 1965 roku.

Po ukończeniu szkoły, mając za sobą pewne doświadczenie i podstawy teorii muzyki, (Chris wyrósł w artystycznej rodzinie) a przede wszystkim wigor i organiczną wręcz chęć muzykowania - zaczęli podróżować po hrabstwie Yorkshire i innych rejonach Anglii, zarabiając na życie graniem w tamtejszych robotniczych klubach i pubach. Nazywali się wtedy, chyba trochę z narkotykowym podtekstem: "Essence".Potem jeszcze byly nazwy: "The Black Cats" (1966) i "The Four Corners" (1967). Ich perkusistą był wówczas – Ron Kelly. (Ronald Bruce Kelly, ur. 10.02.1950 roku w Winchester, Hampshire). Ludzie lubili ich, mieli to "coś" w sobie, ale to "coś" było wtedy jeszcze w kołysce.

W 1968 roku zmienili nazwę zespołu na: "The Elizabethans", a ich ówczesny menadżer Mark Jordan po raz pierwszy wysłał do różnych wytwórni płytowych nagrania-demo zespołu, nie osiągając jednak zainteresowania z ich strony.

W roku 1970 grupa, która na tę specjalną okazję zmieniła znowu nazwę, tym razem na:"Kindness"podpisała kontrakt z wytwórnią RCA. Nagrano singiel – "Lindy Lou / Light of love", który niestety nie został zauważony przez przypadkowe brytyjskie społeczeństwo. W 1971 roku ich nowy menadżer Dave Eager wysłał do kilku firm świeżo nagrane dema zespołu i dzięki temu w lutym następnego roku wytwórnia DECCA wydała trzy single z piosenkami: "Let the good times roll", "Oh Yeah" i "Make it better", jednak i te płytki nie przyniosły czterem chłopakom z Bradford spodziewanego sukcesu.

W tym czasie zespół zaczął podróżować po całej Anglii w towarzystwie Peter’a Noon’a – byłego wokalisty grupy Herman’s Hermits jako jego, przepraszam za wyrażenie: "backing group". Wtedy właśnie, na trasie koncertów, poznali swojego późniejszego menadżera Bill’a Hurley’a, który będąc starym doświadczonym lisem w tej branży i znawcą nieoszlifowanych diamentów - podpisał z nimi kontrakt w 1973 roku.

W tym samym roku Ron Kelley odchodzi od zespołu, a jego miejsce za perkusją zajmuje były kolega szkolny Chrisa, Alana i Terriego: Pete Spencer.

Bill Hurley tymczasem nie próżnuje – organizuje spotkanie zespołu z szefem wytwórni RAK Records – Mickie Most’em, który z kolei poleca ich najlepszemu w tych czasach duetowi twórców i producentów muzyki rozrywkowej: Nicky Chinn’owi i Mike Chapman’owi, którzy właśnie wtedy rozglądali się za nowymi twarzami.

Po podpisaniu nowego kontraktu, zespół Kindness zmienił nazwę na"Smokey". Pierwszy album - "Pass it around", następny - "Changing all the time" i longplay nagrany w USA - "Smokey" - są sygnowane właśnie tą nazwą. Jednak ze względu na działalność sławnego w tym czasie Smokey Robinson’a – nazwa zespołu została, tym razem już ostatecznie zmieniona na to co tak lubimy:

Genialność Chinn’a i Chapman’a, znakomity głos Chrisa Normana, dobre wyczucie rock’n’rolla wszystkich członków grupy i ich ciekawa prezencja zrobiły swoje – Smokie w krótkim czasie zdobywa rozgłos w całej Europie i nie tylko, a ich superprzeboje: "Don’t play your rock’n’roll to me", "If you think you know how to love me" czy "Mexican girl" wprawiają w trans nastolatków na całym świecie. Utwór Chinn’a i Chapman’a "Living next door to Alice" nagrany wcześniej przez grupę "New World", odświeżony przez Smoków w 1976 roku przyniósł zespołowi światową sławę. Piosenka ta podobno nie podobała się członkom zespołu. Autorami przebojów grupy są nie tylko panowie Chinn i Chapman, udane kompozycje piszą również sami członkowie zespołu tworząc spółki autorskie: Norman/Spencer i Silson/Uttley.

Grupa największą popularnością cieszyła się w Niemczech, Norwegii, no i oczywiście w Polsce. Nasz piękny kraj Smoczki odwiedzili w 1977 roku. Dali koncert w Sali Kongresowej i nagrali program telewizyjny. Po ich odjeździe tysiące zagorzałych fanów czatowało z nastawionymi magnetofonami przy radioodbiornikach na cokolwiek z ich repertuaru. A potem zdzierali taśmę do krwi odsłuchując to, co udało im się nagrać (siebie nie wykluczam), albo traciło majątki kupując na różnych targach tak wtedy trudne do zdobycia zachodnie płyty z ich muzyką (siebie również nie wykluczam).

Sielanka trwała do 1978 roku, wtedy to ukazał się ostatni album grupy Smokie z udziałem spółki Chinn/Chapman: "The Montreux Album", następny longplay z 1979 roku – autorstwa tylko członków zespołu, moim zdaniem bardzo udany: "The Other Side OF The Road" – niestety nie spotkał się ze spodziewanym zainteresowaniem. Warto wspomnieć w tym miejscu o superhicie "Stumblin’in" nagranym w 1978 roku przez Chrisa w duecie z Suzi Quatro (zresztą również moją ulubienicą), oraz singlu napisanym w tym samym roku przez Normana i Spencera dla gwiazdy piłkarstwa Kevin’a Keegan’a.

Potem jeszcze zespół nagrał trzy albumy: "Solid Ground" – 1981 – z jedynym rzucającym się w ucho przebojem: "Take good care of my baby", "Strangers in Paradise" – 1982, "Midnight Delight" –1982.

Następnie zespól przestał praktycznie istnieć, a Chris Norman rozpoczął w 1982 roku swoją solową karierę albumem: "Rock away your teardrops".

W 1985/86 roku zespół znowu przez jakiś czas usiłuje koncertować w starym składzie (chociaż już bez Pete’a Spencera), jednak w 1986 Chris definitywnie odchodzi, rekomendując Terry’emu i Alanowi na swoje miejsce ex-wokalistę grupy Black Lace – Alan’a Barton’a, którego głos do złudzenia przypominał głos samego mistrza. Alan i Terry początkowo mają opory, jednak słysząc na imprezie w domu Terry’ego śpiew w duecie Chrisa i Alana Bartona, akceptują nowego wokalistę. Zespół Smokie w 1988 roku odżywa, koncertują, nagrywają z niezłym podobno powodzeniem, aż do tragicznej śmierci Alan’a Barton’a w marcu 1995 roku w wypadku autobusu, gdy zespół przebywał na trasie koncertowej w Niemczech.

Napisałem "podobno" – bo to już nie moja brocha, mój bzik dotyczy zespołu Smokie w składzie klasycznym: Chris/Alan/Terry/Pete.

Po śmierci Alan’a Barton’a od zespołu odchodzi również Alan Silson. Obecnie tylko jeden gość z moich znajomych gra i śpiewa w zespole Smokie – Terry Uttley.

Dalida

Znalazłam jeszcze jedną biografię, czy jakby to nazwać, notkę informacyjną Wesoly

"Trzej założyciele grupy Smokie - Alan Silson, Chris Norman i Terry Uttley rozpoczęli swoje muzykowanie w zespole Elizabethans, by przez następne 4 lata grać pop w różnych miejscach - od kabaretów aż po kluby rockowe. W tym czasie zespół naęrał kilka utworów dla BBC - Radio One, a nawet podpisał kontrakt płytowy z Deccą, jednak nie udało im się zdobyć popularności.
Po zmianie nazwy (od 1973 r. zespół nazywał się Kindness) i podpisaniu kolejnej umowy, tym razem z wytwórnią RCA, grupa przez pewien czas towarzyszyła wokaliście Peterowi Noone (m.in. w Finlandii z grupą Branco) byłemu soliście Herman's Hermits. W sierpniu 1973 r. do Kindness doszedł (występujący do dzisiaj) perkusista Pete Spencer.
Na początku 1973 r. manager zespołu, Bill Hurley zainteresował swoimi podopiecznymi znaną spółkę autorską Nicky Chinn i Mike Chapman. Oni to właśnie byli autorami nowej nazwy grupy SMOKIE (początkowo Smokey),jej pierwszych przebojów i inicjatorami współpracy zespołu z prężną wytwórnią RAK, należącą do Mickie Most'a. Od tego momentu należy odliczać właściwą karierę Smokie. W lutym 1974 r. wydany zostaje album "Pass it Around", przebojowe single przychodzą począwszy od marca 1975 r., kiedy RAK wydaje: "Pass It Around" a następnie po dwóch miesiącach "If You Think You Know How To Love Me". Ten ostatni utwór stal się dużym przebojem w prawie całej Europie. a nawet w Australii. Każde kolejne nagranie Smokie jest notowane na listach bestsellerów w wielu krajach. Więcej: w plebiscycie dwutygodnika "Der Musik-market (RFN) Smokie uznano "najpopularniejszym zagranicznym wykonawcą 1976 r. Muzykę z.espołu można scharakteryzować jako typowo dyskotekową, adresowaną do najmłodszej publiczności. Ale dzięki starannym aranżacjom i niezłym współbrzmieniom wokalnym zespół pozyskał sobie również uznanie starszych i bardziej wymagających słuchaczy. Na rynku brytyjskim Smokie cieszą się zasłużoną popularnością. "